خداوند همیشه بزرگتر از درد و رنجِ تو بوده و هست!
دوست عزیزم،
امروز می‌خوام در موردِ بخشیدن کسانی که به روحت زخم زدن با تو صحبت کنم.
ممکنه پیش خودت بگی، چطور میشه از بخشیدن صحبت کرد ولی از جای زخمی که هنوز مونده حرفی نزد؟ آیا بعد از بخشش باز هم درد باقی می‌مونه؟ یا همه چی یه‌باره برداشته میشه؟
در واقع، بخشش باعثِ پاک شدنِ اشتباهاتی که رخ داده، نمی‌شه، یعنی بخشش جای اون زخم رو پاک نمی‌کنه، اما این فرصت رو ایجاد می‌کنه تا از طریقِ فرآیندهایی جای زخم‌ها هم شفا پیدا کنه، گویی که از ابتدا نبوده و اتفاقی هم نیفتاده!
امروز می‌خوام این متنِ زیبا رو که دوستِ عزیزی برای من فرستاده، با تو به اشتراک بذارم که فرآیندِ شفای دردها رو ببینی، رازِ این فرآیند رو دریافت کنی و تو هم برای جای دردهایِ روحت از این تجربه استفاده کنی.
او اینطور نوشته:
“خداوندم عیسا،
من با کمکِ روحِ تو به درک تازه‌ای از زندگی رسیدم، امروز که به گذشته نگاه می‌کنم، می‌تونم در حضورِ تختِ پر فیضِ تو و با چشمانی باز این شهادت رو بدم که، تاریک‌ترین و عمیق‌ترین دردهای گذشته رو با هیچ چیز عوض نمی‌کنم!
چون درد و رنجِ گذشته‌ی من منو به سمت تو آورد.
تو از ردِ پای این دردها و جای اونها بر روحم، بهترین مسیرها رو برام ساختی که به خونه‌ی دلِ تو برسم.
امروز من برای این زخم‌ها و جای اونا از تو سپاسگزارم، چرا که من بدون اونا هرگز قلبِ تو رو نمی شناختم.
روزی این دردها شهادت خواهند داد و از تو خواهند گفت که تو چطور به شکل اسرارآمیز اونها رو به برکت تبدیل کردی. پس تا به ابد به خاطرِ دردهای گذشته از تو ممنون و سپاسگزارم.
من به سهمِ خودم با تمامِ دردهایی که در زندگیم داشتم، به همه خواهم گفت که تو که هستی و چطور روح و قلبم رو شفا دادی.
خداوندم حقیقتن تو سزاوار پرستش هستی. من چقدر خوشبختم که خدایی همچون تو دارم. می ستایمت عیسای زنده!”
خداوند زخم‌های روحی ما رو شفا می‌ده، اما دردهایی که ما با انتخاب‌هامون، افکارمون، رفتارمون و گفتارمون به او وارد می کنیم، چی میشن؟
خداوند در کتاب اشعیا ۵۳: ۵ درباره‌ی زخم‌هایی که ما انسان‌ها بهش وارد می‌کنیم، اینطور میگه:
“امّا به‌خاطرِ گناهان ما، او مجروح شد و به‌خاطرِ شرارتهای ما، او مضروب گردید و به‌خاطر دردی که او متحمّل شد، شفا یافتیم و به‌خاطر ضربه‌هایی که او تحمّل کرد، سالم شدیم.”
دوست عزیزم،
امروز تو هم می‌خوای که هم زخم‌های تازه و هم جای زخم‌های کهنه‌ات رو به خداوند عیسای مسیح بسپاری؟
اگه جوابت مثبت هست، ازت دعوت می‌کنم که با من هم‌دعا بشی و بگی:
“خداوندم عیسا،
امروز من انتخاب می‌کنم که تمامِ زخم‌ها و دردهام رو به تو بدم، چون ایمان دارم که تو من رو شفا می‌دی و از درد و رنج من برای جلالِ نامِ خودت استفاده می‌کنی، تا همه ببینن که تنها تو که آفریننده‌ی این جهان هستی، لایقِ پرستش و ستایش و نیایش هستی!
من به تو ایمان دارم که تو من رو از نو بنا خواهی کرد، استخوان‌های شکسته‌ی من رو ترمیم می‌کنی و از شفاها در نامِ پُر جلالِ خودت این فرزندِ زخمی و افتاده رو سرشار می‌سازی.
آمین!”
حالا چند لحظه چشمات رو ببند و این جمله رو با خودت تصور کن و بگو:
” همه‌ی زخم‌ها و جای زخم‌هام رو به عیسای خداوند می‌سپارم!”
آمین!
شکر برای وجودتان!
