آیا تو سحرخیزی؟
دوست عزیزم،
تو هم این عادت رو داری که نوبرِ زمان و شروعِ روزت رو در حضورِ خداوند و با او آغاز کنی؟
قرار دادنِ یه زمان مشخص، اونم صبح اولوقت کارِ آسونی نیست. درسته؟
صبحهایی هست که،
– تو در ماشین، اتوبوس یا مترو با گوش دادن به یه سرود پرستشی، میتونی روزت رو با نام و سپاس از خداوند شروع کنی.
– میتونی از طریق اپلیکیشنهایی که روی موبایل نصب میشن، تو هم با خوندن حداقل یه باب از کلام و در روحِ اتحاد با بقیهی ایمانداران، روزت رو با خداوند شروع کنی.
اما صبحهایی هم هست که،
– بعد از اینکه مشغول به کارای روزانه شدیم، اگه وقتی اضافه اومد، اون رو به خداوند اختصاص میدیم. بعضی وقتا هم پیش میاد که در روز هیچ زمانی برای او باقی نمی‌مونه!
– یا اینقدر مشغول بچهها و همسرمون هستیم که وقتی برای بهحضور خدا رفتن نداریم.
– یا ممکنه وقت برای خداوند هم بذاریم و درحال خوندن قسمتی از کلام هم باشیم، ولی افکارمون متمرکز به خداوند نیست.
گاهیاوقات برنامه گذاشتیم که یه ساعت زودتر از خواب بیدار بشیم، کلامِ خداوند رو بخونیم، او رو ستایش کنیم و با پرستشهامون از او برای یه روز تازه سپاسگزاری کنیم؛ اما بیشتر اوقات ترجیح دادیم بخوابیم!
شاید بارها و بارها ما این جمله رو گفتیم که “من آدمِ صبح نیستم.”
درواقع ما روزانه با همین جمله، خودمون رو از هدیهی شگفتانگیزی که خداوند برای اون روزِ ما در نظر داشته محروم کردیم و برای رابطهی خصوصی بین خودمون و خداوند عیسا ارزشی قائل نشدیم.
اما داوود پادشاه صبح خودش رو با خداوند اینطور آغاز میکرد:
“خداوندا، سحرگاهان آواز زاری مرا می‌شنوی و هر صبح به درگاه تو دعا می‌کنم و انتظار می‌کشم.”
دوست عزیزم،
البته که ما نمیتونیم هر روز صبح، ساعتها درحضورِ خداوند در دعا و رازگاهان باشیم. اما باید برای یه مکالمهی کوتاه هم که شده، زمانی رو برای گفت‌وگو کردن با او بذاریم، چون این برای روحِ ما سلامتیه!
لحظههایی که فقط مختصِ تو و پدرِ آسمانیِ توئه. او برای داشتنِ این مکالمهها و وقت گذروندن با تو بسیار مشتاقه و انتظار داره که تو هم برای رفتن بهحضور او مشتاق باشی!
روزها در پی همدیگه با سرعت می‌گذرن و مشغولیت ما با تمام وقایع غیرمنتظره و وظایفی که باید انجام بشه، بسیار بسیار زیاده؛ اما خداوند از ما دعوت میکنه که قبل از شروع روز، نگاهمون رو به او بدوزیم و خواستِ دلمون رو با خواست و ارادهی او هماهنگ کنیم، روزمون رو با نام عیسای خداوند شروع و بهخوبی تموم کنیم.
دعا می‌کنم که این پیامها، تشویقی برای تو باشن؛ تا در صمیمیت با خداوند قرار بگیری و به یاد داشته باشی که تنها خداونده که بیشتر از هرکسی تو رو دوست داره و از بودن با تو لذت میبره.
خداوند به تو کمک میکنه که تو هم در حضورِ او لذت ببری و در او رشد کنی!
حالا چشمات رو ببند و این جمله رو با خودت تصور کن و بگو:
” هر روز صبح یه هدیهی شگفتانگیز از طرف خداوند برای من آماده شده! “
آمین!
شکر برای وجودتان!
