قدردانی برای داشته‌ها!
دوست خوبم،
امروز می‌خواهم داستانی الهام‌بخش را با تو به اشتراک بگذارم:
پدری ثروتمند، پسرش را برای سفری به روستا برد تا به او نشان دهد مردم چگونه با فقر زندگی می‌کنند. آنها چندین روز را در مزرعه‌ای با یک خانوادهٔ فقیر گذراندند.
وقتی به خانه بازگشتند، پدر از پسرش پرسید: “آیا از سفر لذّت بردی؟”
پسر پاسخ داد: “بله، پدر، بسیار!”
پدر پرسید: “دیدی مردم چقدر فقیر زندگی می‌کنند؟”
پسر جواب داد: “بله!”
پدر ادامه داد: “از این سفر چه چیزی یاد گرفتی؟”
پسر پاسخ داد: “دیدم که ما یک سگ داریم و آنها چهار سگ. ما حوضی داریم که تا وسط باغ‌مان می‌رسد و آنها نهری برای شنا دارند که انتهایی ندارد. ما فانوس داریم و آنها ستاره‌ها. ما قطعه زمین کوچکی داریم و آنها مزارعی که از دید ما خارج است. ما خدمتگزارانی داریم که به ما خدمت می‌کنند، امّا آنها به دیگران خدمت می‌کنند. ما غذای خود را می‌خریم، امّا آنها غذای خود را پرورش می‌دهند. ما دیوارهایی داریم تا از ما محافظت کنند، امّا آنها دوستانی دارند که از آنها محافظت می‌کنند.”
پدر حیران مانده بود! پسر اضافه کرد: “پدر، ممنون که به من نشان دادی که واقعاً ثروتمند بودن به چه معناست!”
دوست نازنین من، برای تو، ثروت واقعی چیست؟ اجناس، اشیاء، دارایی‌ها؟ یا رابطه با خدا، صلح با خود و دوستی با دیگران؟
کتاب مقدّس می‌گوید:
«…ثروتمند واقعی کسی است که در زندگیِ خداپسندانۀ خود، به آنچه دارد قانع و خرسند است.» (اول تیموتائوس باب ۶ آیهٔ ۶)
دوست خوبم، خدا را به‌خاطر همه چیزهایی که به تو داده است سپاسگزار باش!
شکر برای وجود تو،
تو یک معجزه‌ای.
پیمان شبان‌لاری