خدای جهان هستی بی‌نهایت است. ما می‌دانیم که اگرچه واژه‌های زیادی برای توصیف او داریم، اما هیچ‌کدام او را به‌طور کامل در بر نمی‌گیرند؛ در واقع او فراتر از توصیف و درک ماست. چون او در تمام ویژگی‌هایش بی‌نهایت است، پایانی برای او وجود ندارد و ما نمی‌توانیم او را به‌طور کامل بشناسیم. اما این به این معنا نیست که اصلاً نمی‌توانیم او را بشناسیم. برعکس، ما می‌توانیم او را بشناسیم و او نیز می‌خواهد که ما او را بشناسیم! بنابراین، نگاهی به ذات و شخصیت او برای ما فراهم شده است. اغلب از طریق تصاویر، استعاره‌ها یا تشبیهاتی که می‌توانیم کنار هم بگذاریم تا تصویری از او بسازیم. همین موضوع درباره روح‌القدس نیز صادق است، چون او بخشی از تثلیث مقدس است. ما نمی‌توانیم او را به‌طور کامل درک کنیم، اما با این حال باید تلاش کنیم.

روح‌القدس با چیزهای مختلفی مقایسه شده است. در متون اصلی کتاب مقدس، واژه عبری باستانی «روح» (Ruach) اغلب برای اشاره به روح‌القدس به‌کار می‌رود. این واژه هم به معنی «روح» و هم به معنی «باد» است. بنابراین، باد مقایسه خوبی برای توضیح روح‌القدس است.

تو نمی‌توانی باد را ببینی، لمس کنی یا بگیری. تو کنترلی روی آن نداری و نمی‌توانی آن را مالک شوی. همین موضوع در مورد روح‌القدس نیز صادق است. با این حال، می‌توانی حضور هر دوی آن‌ها را تجربه کنی. نه از طریق دیدن‌شان، بلکه از طریق دیدن آنچه انجام می‌دهند. مثلاً حضور باد را از حرکت درختان یا جابجایی ابرها می‌فهمی. یکی دیگر از توصیف‌های روح‌القدس این است: «خدا در عمل». مسیحیان اغلب کارهایی را که خدا روی این زمین انجام می‌دهد به روح‌القدس یا «کار روح‌القدس» نسبت می‌دهند.

اگرچه او «روح‌القدس» نامیده می‌شود، اما کتاب مقدس به‌وضوح نشان می‌دهد که او شخصی یکتا در درون تثلیث است. روح‌القدس اغلب دارای ویژگی‌هایی توصیف می‌شود که معمولاً به یک شخص نسبت داده می‌شود، مانند «یاری‌دهنده» یا «تسلی‌بخش» نامیده شدن. نه تنها این، بلکه او برابر با خدای پدر و پسر است و در تمام صفات الهی آن‌ها شریک است. منحصر‌به‌فرد، و در عین حال در وحدتی کامل، سه در یک.

ما از ابتدای کتاب مقدس درباره خدا می‌خوانیم. در عهد عتیق اشاراتی به عیسی وجود دارد و در عهد جدید او را بهتر می‌شناسیم. حال سؤال این است: در کجای کتاب مقدس درباره روح‌القدس می‌خوانیم؟ پاسخ این است: از همان ابتدا؛ در آیه دوم از فصل اول کتاب پیدایش، نخستین کتاب از کتاب مقدس. در همان آغاز، پس از معرفی خدا به‌عنوان آفریننده، درباره روح‌القدس می‌خوانیم. در اینجا از او با عنوان «روح خدا» یاد شده که بر فراز آب‌ها در حرکت است.

علاوه بر این، روح‌القدس بارها در عهد عتیق ظاهر می‌شود و در عهد جدید حتی بیشتر.

بخش بعدی این مقاله میوه‌ها و عطایای روح را توضیح می‌دهد. بنابراین این لحظه‌ی خوبی است تا تفاوت بین این دو را توضیح دهیم! میوه‌های روح شامل هفت ویژگی هستند که بر زندگی ایمانی شخص تمرکز دارند. در درجه اول، هدایای روح القدس با هدف بنای کلیساها و جوامع ارائه می‌شوند.

روح‌القدس برای آسان کردن زندگی نیست. وظیفه‌اش این نیست که همه موانع را از سر راه بردارد تا دیگر هرگز نیازی به تلاش نداشته باشی. در واقع، زندگی با روح‌القدس گاهی می‌تواند ناراحت‌کننده هم باشد. روح، انسان را به چالش می‌کشد تا به فردی بهتر تبدیل شود و این همیشه آسان نیست. ممکن است الان این موضوع کمی مبهم به نظر برسد؛ او چطور می‌خواهد این کار را انجام دهد؟ آیا راهنمای خاصی دارد؟ اما در واقع آن‌قدرها هم مبهم نیست.

علاوه بر اینکه کتاب‌مقدس راهنمای خوبی برای بهبود زندگی است، روح‌القدس ویژگی‌هایی را هم به‌عنوان نوعی «هدیه ویژه» به ما می‌بخشد. ما به این ویژگی‌ها می‌گوییم "میوه روح". این میوه شامل جنبه‌های مختلفی است، مثل یک نارنگی: یک میوه، با چند قسمت. وقتی نزدیک به خدا زندگی می‌کنی، این میوه از طریق تجربه و آزمون و خطا، به‌تدریج در زندگی‌ات نمایان‌تر می‌شود.

وقتی روح‌القدس را دریافت می‌کنی، عطایای خاصی نیز دریافت می‌کنی، کمی شبیه به استعدادها. این عطایا می‌توانند ادامه‌ای از توانایی‌هایی باشند که پیش‌تر داشته‌ای، اما همچنین می‌توانند عطایایی کاملاً جدید باشند. این عطایا برای این داده شده‌اند که کلیسا بتواند به بهترین شکل با هم کار کند.

در کتاب‌مقدس، کلیسا یا جماعت ایمانداران گاهی با بدن انسان مقایسه می‌شود. هر عضو بدن کارکرد خاصی دارد، و برای اینکه بدن بتواند به‌درستی عمل کند، همه اعضا باید با یکدیگر همکاری کنند. گوش‌ها نمی‌توانند صحبت کنند و دست‌ها نمی‌توانند ببینند، هر عضوی، به‌نوعی، استعداد یا عطایای خود را دارد. وقتی هر شخص در عطایای خود رشد کند، همه با هم می‌توانند بهترین نتیجه را به دست آورند.

در لحظه‌ای که تصمیم می‌گیری عیسی را انتخاب کنی، چند قدم دیگر هست که باید برداری. اولین قدم توبه است؛ یعنی تصمیم می‌گیری که پیرو عیسی باشی. قدم بعدی تعمید گرفتن است. با برداشتن این قدم، گناهانت بخشیده می‌شود و زندگی تازه‌ای را با عیسی آغاز می‌کنی. هرکسی که این کار را انجام دهد، روح‌القدس را دریافت می‌کند. این موضوع را می‌توانی در اعمال رسولان ۲: ‏۳۸ بخوانی.

دوست داری برایت دعا کنیم؟ از اینجا درخواستت را بفرست.

نکته‌ی مهم این است که این تصمیم مربوط به داشتن یک احساس خاص نیست. ممکن است انگیزه‌ات را از دست بدهی چون انتظار یک احساس خاص داری و تمرکزت روی آن است، اما موضوع احساس نیست. این تصمیم بر اساس یقین و اطمینانی است که از آنچه در کتاب‌مقدس خوانده‌ای به‌دست می‌آید. احساسات ممکن است بعداً بیایند، اما بهتر است زیاد به آن‌ها تکیه نکنی.

اکنون می‌دانی چگونه روح‌القدس را دریافت کنی، اما چطور می‌توانی حضور او را بیشتر در زندگی‌ات تجربه کنی؟ روح‌القدس خودش را به زندگی‌ات تحمیل نمی‌کند؛ تو باید برای او جا باز کنی. مهم‌ترین راه این است که دعا کنی. از او بخواه که وارد زندگی‌ات شود و در دعایت عمل کند. از او کمک، حکمت، آرامش و پُری‌اش را بخواه. او همیشه دعوت تو را می‌پذیرد، چه متوجه شوی چه نه. در بعضی افراد تغییرات بزرگ و ناگهانی رخ می‌دهد، اما بعضی دیگر فقط وقتی به گذشته نگاه می‌کنند، می‌بینند روح چه کارهایی در زندگی‌شان کرده است.

راه دیگر استفاده از عطایاست. چند چیز را امتحان کن، ببین چه کاری به تو انرژی می‌دهد، در چه کاری بازخورد مثبت می‌گیری، یا از انجام چه کاری لذت می‌بری. احتمال زیادی هست که در این مسیر عطایای خودت را بشناسی. بعد می‌توانی آن را به کار بگیری و در آن رشد کنی.

همان‌طور که قبلاً گفتیم، زندگی با روح‌القدس همیشه راحت نیست. روح شروع به پاک‌سازی زندگی‌ات می‌کند. اگر او را دعوت کنی، زخم‌های قدیمی را شفا می‌دهد و چیزها را بهتر می‌سازد. این فرآیند ممکن است ابتدا ناراحت‌کننده باشد، اما در نهایت آسایش و سبکی واقعی به ارمغان می‌آورد. این اتفاق همیشه سریع نمی‌افتد، ممکن است سال‌ها طول بکشد و خاطرات تلخ همچنان باقی بمانند. اما با حضور خدا، می‌توانی کم‌کم به این دردها و افکارت جایگاهی سالم بدهی. روح‌القدس برای تو نقشه‌های بزرگی دارد، بهتر از آنچه اکنون بتوانی تصور کنی.