جان‌گرفتن در حضور کسی‌که پرستیده می‌شود
دوست عزیز،
پرستش فقط سرود و دعا نیست. پرستش، شکلی از زندگی‌ست که حتی در میان سختی‌ها و زخم‌ها، باز هم چشم به خدا دارد و از او جان می‌گیرد. کسی‌که می‌داند خدای زنده در کنار اوست، حتی در تنگنا نیز می‌تواند برخیزد، دعا کند و بگوید: «تو کافی هستی!»
یکی از دریافت‌کنندگان ایمیل‌های "هر روز یک معجزه" می‌نویسد:«خداوند را می‌پرستم، و با نام اوست که جان می‌گیرم و از حضور اوست که سرمست می‌شوم.»
این کلمات از دل شخصی بیرون آمده که با سدهای زندگی، با بیماری‌های مختلف و حملات شیطان روبه‌روست، اما همچنان می‌درخشد. نه از خودش، بلکه از حضور خداوند. این شهادت، نمونه‌ای الهام‌بخش است از پرستشی واقعی، که در تاریکی هم نور می‌آفریند.
در مزامیر، باب ۱۶ آیهٔ ۱۱ می‌خوانیم:«تو راه حیات را به من آموخته‌ای و حضور تو مرا از شادی لبریز می‌کند و نزد تو بودن به من شادی ابدی می‌بخشد.»
دوست عزیز، تو نیز می‌توانی همین‌جا، همین امروز، در حضور خدا جان بگیری. در هر وضعیتی، آغوش پر مهر او باز است، و قلب تو جایگاه پرستش اوست.
سپاس برای وجود پرستنده و استوارت،تو یک معجزه‌ای!
پیمان شبان‌لاری
