امیدی که در رنج‌ها زنده می‌ماند
دوست عزیز،
از دست دادن عزیز، زخمی است که هیچ واژه‌ای قادر به توصیفش نیست. وقتی ناگهان زندگی دگرگون می‌شود، دل غرق در اندوه می‌گردد و آینده تاریک به نظر می‌آید. اما حتی در تاریک‌ترین لحظه‌ها، خداوند امیدی زنده را در دل ما روشن می‌کند. او همان خدایی است که اشک‌هایمان را می‌بیند و قلب شکسته را آرام می‌سازد.
در نامه اول پطرس باب ۱، آیۀ ۳ آمده:«سپاس بر خدا، پدر خداوند ما عیسای مسیح، که برحسب رحمت عظیم خود به‌وسیلهٔ رستاخیز عیسای مسیح از مردگان، تولّد تازه و امید زنده به ما بخشیده است.»
یکی از دریافت‌کنندگان ایمیل‌های "هر روز یک معجزه" می‌نویسد که در اردیبهشت سال ۱۴۰۰، همسرش را بر اثر کرونا از دست داد. او اعتراف می‌کند: «با اینکه هنوز بسیاری از سختی‌ها باقی است، حضور خداوند زنده در کنارم باعث شد توانایی‌های خودم را برای انجام امور زندگی بشناسم و امروز خودم را زنی قوی می‌بینم و همه‌چیز را مدیون خداوند زنده می‌دانم.» این شهادت پرقدرت نشان می‌دهد که حتی در غم و فقدان، امیدی تازه از دل ایمان می‌جوشد.
دوست عزیز، امروز هم خداوند همان امید زنده را برای تو آماده دارد. بگذار نور وعده‌های او تاریکیِ اندوه را کنار بزند و جانت را پر از قوت کند.
سپاس برای وجودت که امید را زنده نگاه می‌داری،تو خود یک معجزهٔ زنده در دل تاریکی‌ها هستی!
پیمان شبان‌لاری
