پذیرفتن اینکه تو شاهکار آفرینش خدایی
دوست عزیز،
یکی از زیباترین لحظات در شناخت هویت واقعی‌ات، زمانی است که قلب تو می‌پذیرد که تو یک شاهکار آفرینش هستی. نه بر اساس عملکردهایت، نه بر اساس موفقیت یا شکست‌هایت، بلکه صرفاً به این دلیل که آفریدهٔ دستی هستی که بی‌نقص است.
در شهادتی که از یک خادم مسیح خواندیم، با وجود اینکه او سال‌ها خادم کلیسا بوده و از سخت‌ترین مسیرها گذشته، با صداقت اعتراف می‌کند: «با اینکه خودم خادم هستم، هنوز درگیر آن صحبت هستم: "تو هیچ‌چیز نمی‌شی".» این جمله‌ای بود که در دوران کودکی یا نوجوانی شنیده و مثل زخم، سال‌ها باقی مانده بود.
اما دوست عزیز، حقیقتی که کتاب‌مقدس به ما نشان می‌دهد، عمیق‌تر از هر زخم قدیمی است.
خداوند در مزمور ۱۳۹، آیهٔ ۱۴ می‌فرماید:
«تو را می‌ستایم، زیرا مرا به گونه‌ای عجیب ساختهای. تمام کارهای تو عجیب و شگفت‌انگیز است؛ من این را با تمام وجود می‌دانم.»
امروز چند دقیقه مقابل آینه بایست. نه برای قضاوت، بلکه برای تأیید آفرینش خدا و با صدای بلند بگو:
«خدایا، من را شگفت‌انگیز آفریدی، تو را می‌ستایم!»، این تمرین ساده، قلب تو را از حقیقت سیراب خواهد کرد.
خدا را سپاس برای هنرمندیِ بی‌نظیرش که تو را با هدف، زیبایی و ارزش آفرید،
تو نقاشیِ دست خداوند هستی!
پیمان شبان‌لاری
