چرا، پروردگارا، چرا؟
دوست عزیز،
گاهی‌اوقات، در زندگی لحظاتی پیش می‌آید که از خود می‌پرسیم: «چرا خدا اجازه می‌دهد این اتفاق بیفتد؟»
شاید با ناامیدی‌هایی روبه‌رو شده‌ای که پاسخ روشنی برایشان نمی‌یابی. پولس رسول هم، با وجود ایمان و خدمت عمیقش، با درد و رنج بزرگی دست‌وپنجه نرم کرد؛ خداوند اجازه داد «خاری در بدن» او باشد که به یاد بیاورد به خدا تکیه کند.
(دوم قرنتیان باب ۱۲ آیات ۷-۱۰)
این پرسش که «چرا، خداوندا؟» گاهی بدون جواب می‌ماند. اما همان‌طور که در کتاب مقدس آمده:
«افکار من افکار شما نیست و راه‌های شما راه‌های من نیست.» (اشعیا باب ۵۵ آیهٔ ۸)
خداوند دیدگاهی دارد که فراتر از درک ماست. شاید راه‌حل در این باور که خدا همیشه برای ما بهترین را می‌خواهد، باشد.
دوست عزیز، وقتی اتفاقات طبق نقشهٔ ما پیش نمی‌روند، می‌توانیم همچنان به خدا امید ببندیم، آرامش او را دریافت کنیم، از او برای داشته‌هایمان شکرگزاری کنیم و با اطمینان به‌جلو برویم.
سپاس برای وجود تو،
تو یک معجزه‌ای.
پیمان شبان‌لاری
