به یاد خدا
دوست عزیز،
گاهی‌اوقات، شرایط سخت و دلسردی باعث می‌شود کارهای بزرگ خداوند را در زندگی‌مان فراموش کنیم. آیا تابه‌حال احساس کرده‌ای که روح تو در درونت فرو ریخته است؟ داوود نیز در چنین لحظاتی به خدا امید داشت و خوبی‌های او را به یاد می‌آورد.
مزمور ۴۲، آیه‌های ۵-۶ می‌فرماید:
«ای جان من چرا این‌قدر افسرده‌ای؟ چرا این‌قدر پریشان گشته‌ای؟ بر خدا امیدوار خواهم بود و یک‌بار دیگر او را حمد خواهم گفت، خدای من و نجات‌دهندۀ من. در این دیار غریب جانم افسرده است. بنابراین از سرزمین اُردن و کوه‌های حِرمون و مصغر تو را به یاد می‌آورم.»
دوست عزیز، دلسردی و اندوه بخشی از زندگی هستند، اما خداوند هرگز ما را ترک نمی‌کند. او همیشه با ماست و وفاداری او تازه و نو است.
مرثیه‌های ارمیا، باب ۳ آیهٔ ۲۳ می‌گوید:
«مثل طلوع آفتاب، آن‌ها هر صبح تازه می‌شوند. وفاداری او عظیم است.»
امروز تو را تشویق می‌کنم فهرستی از کارهای خدا در زندگی‌ات را بنویسی: لحظاتی که او تو را شفا داد، نیازهایت را برآورده کرد یا معجزاتی را برایت انجام داد. یادآوری این نعمت‌ها، امید و شجاعت تازه‌ای به تو خواهد داد.
خداوند همیشه به تو وفادار است و محبت او بی‌پایان!
تو یک معجزهٔ شگفت‌انگیز از محبت خداوند هستی،
بدرخش و با ایمان به جلو حرکت کن!
پیمان شبان‌لاری
