دوست، به خداوند امید داشته باش!

کتاب مقدس، مزمور  131- آیه 3:

"ای اسرائیل بر خداوند امید دار، از حال  تا به ابد!"

 

بیا امروز  به اعتماد داشتن فکر کنیم، آیا گاهی همه ی ما وسوسه نمیشیم که به چیزهایی که قابل دیدن هست و در دسترس داریم اعتماد کنیم؟ مثل موقعیت مالی، کار، همسر و غیره؟

خداوند پناهگاه محکمی است. او همان "صخره" ی مستحکم است. خدا جنبش نمی خورد؛ او ناپایدار و دم دمی مزاج نیست! او تغییر نمی کند.

خداوند همان کسی است که:

●       تو را تسلی می دهد

●       از تو محافظت می کند

●       تو را بلند می کند

●       تو را احیا می نماید

●       بر وعده های خود امین است و وفادار می ماند.

 

کلام خدا از تو دعوت می کنه تا اعتماد و اطمینان خود را بر خداوند قرار بدی.. نه بر توانایی های خودت و نه بر دنیا و سیستم های دنیایی که نه توانایی نجات دارند و نه می توانند تو را تسلی دهند.

 

دوست عزیز؛ تو این امتیاز را داری که خداوند را به عنوان صخره و پناهگاه خودت داشته باشی. اعتمادت را به طور کامل بر او قرار بده تا آرامش او را دریافت کنی!

 

با من دعا کن:

"خداوندا، امروز تغییری در زندگی خود انجام میدهم. تصمیم گرفتم که اعتماد و اطمینانم را در تو قرار دهم و نه بر خودم و نه بر هیچ چیزی در این دنیا. تو صخره و دژ من هستی! آمین."

 

 

اعتماد خود را به طور کامل بر خدا  قرار ده!