دوست، آیا خدا واقعا نیکوست؟
آیا تا به حال با خودت گفتی که "من چرا در این دنیا هستم؟"
بعضی از مردم (به اشتباه) فکر می کنن که تنها راه برای به انجام رسوندن طرح خدا در زندگیشون اینه که
رنج بکشن،
کاری انجام بدن که بیشتر از همه ازش بدشون میاد،
جایی باشن که نمی‌خوان باشن!
این همون چیزیه که من اسمشو میزارم"سندروم شکنجه". مطمئنن هدف خدا از به‌وجود آوردن من و تو شکنجه دادن ما نیست. ما هم وقتی بچه‌ای رو به دنیا میاریم از پیش بهترین‌ها رو براش تصور می‌کنیم.
البته زمانهایی هم هست که خدا تو رو به ماموریت‌های سخت می‌فرسته. اما خدا هرگز بی منطق نیست که بدون بوجود آوردن ظرفیت‌های لازم از تو چیزی رو بخواد. برنامه‌ی او برای تو عالی‌ست. او در تمام راه‌های خودش کامل و بی‌عیبه!
یعقوب رسول به ما میگه:
" تمام بخشش‌های نیكو و هدایای كامل از آسمان و از جانب خدایی می‌آید كه آفرینندهٔ نور است و در او تغییر و تیرگی وجود ندارد."
وقتی برای انجام برنامه‌ی کامل خدا دعا می‌کنی:
این واقعیت رو عمیقن به یاد بیار که خدا کاملن نیکوست، پس در همه چیز به او اعتماد کن!
بدون درک نیکویی خدا پذیرش نقشه‌ی او برای زندگی خودت ممکن نیست! هر چیزی که خدا بخواد در تو، و از طریق تو انجام بده، تصویر خودش رو در تو ظاهر می‌کنه و این که خدا برای تو چه کسی هست، همون چیزیه که از طریق تو آشکار میشه!
نیکویی او نه تنها در هر چیزی که از خدا دریافت کردی، بلکه در هر چیزی که از او دریافت نکردی هم دیده میشه.
پس به او بگو:
«تو با من خوب هستی. تو در تمام راه‌هات برای من کامل هستی.»
برنامه خدا برای تو با پذیرش نیکویی او از طرف تو آغاز میشه!
