دوست عزیز، با کلامت جلوه ای از حضور خدا باش!

تو

به شباهت خدا آفریده شدی.

 تا جلوه ای از حضور خدا در دنیا باشی.

 و با حضورت دنیا جایی بهتر برای زندگی باشه.

مهم نیست که شرایط حال تو چیه.. موقعیت شغلی.. شرایط خانوادگی تو.. اینها اهمیتی نداره.. مهم نیست دیگران تو رو چطور می بینن.

“ تو “ هستی آنکه هستی: “جلوه گر شکوه خدا” .

همه چیز از دهان تو آغاز میشه..!

امروز من با قلبم از تو دعوت می کنم؛

تا به شباهت خدا سخن بگی..

کلام تو کلامی نیکو، پر از برکت و حیات باشه، تا از طریق دهان تو حیات و نیکویی در دنیا جاری باشه..

همچنین دهان خودت رو خالی کنی از تهمت و لعنت و ناپاکی ها، و پر کنی از کلمات محبت آمیز و تشویق کننده..

اجازه بده محبت خدا از طریق دهان تو و کلام تو به دنیا ابراز بشه.

در کتاب مقدس خداوند به من و تو میگه:

«اما هيچ انسانی نمی‌تواند زبان را رام كند. زبان همچون مار سمی، هميشه آماده است تا زهر كشندهٔ خود را بيرون بريزد. با آن، لحظه‌ای پدر آسمانی‌مان خدا را شكر می‌كنيم و لحظه‌ای ديگر مردم را كه شبيه خدا آفريده شده‌اند، نفرين می‌كنيم. از دهانمان هم بركت جاری می‌شود، هم لعنت. برادران عزيز، نبايد چنين باشد. آیا امكان دارد از يک چشمه، ابتدا آب شيرين بجوشد و بعد آب شور؟» رساله یعقوب باب ۳ شماره ۸-۱۱ (از ترجمه تفسیری کتاب مقدس)

دنیا تشنه ی محبته..

امروز خدا به قلب تو نگاه کرده و از تو دعوت میکنه..

آیا میخوای که با خدا همکار باشی؟

 از کلامت بعنوان ابزاری برای بنا و تشویق دیگران استفاده کن!