دوست، یاری دهنده با توست!
آیا سؤالی در ذهن تو است، مثلا «چرا» یی که مانع آرامش تو شود؟ طبیعی است که خود را در میان یک آزمایش گیج کننده بیابی و احساس سردرگمی داشته باشی و تعجب کنی که چرا ... اما کلام خدا در اِرمیا، باب 29، آیه ی 11، می گوید:
«زیرا فکرهایی را که برای شما دارم می دانم، که فکرهای سعادتمندی است و نه تیره بختی، تا به شما امید بخشم و آینده ای عطا کنم؛ این است فرموده ی خداوند.»
در مواجهه با آیه ای مانند این، سؤالات زیادی می تواند در ذهن ما ایجاد شود... اگر خدا افکار صلح آمیز دارد و نه شیطانی، چرا این آزمایش ها بر ما غالب است؟ چرا بیماری؟ چرا مرگ، چرا خداوندا؟
درست است که برخی از بیماری ها، فجایع و غیره می توانند خشم ما را برانگیزند. اما خشم ما نباید به سوی خدا معطوف شود، بلکه باید متوجه شیطان باشد که فقط برای کشتن، دزدی و نابودی می آید.
طبق یوحنا، باب 10، آیه ی 10، که می گوید: «دزد نمی آید جز برای دزدیدن و کشتن و نابود کردن؛ من آمده ام تا ایشان حیات داشته باشند و از آن به فراوانی بهره مند شوند.»
و همانطور که در مزمور 34، آیه ی 19، آمده است: «پارسا را مشقّت بسیار است، اما خداوند او را از همه ی آنها خواهد رهانید؛»
و در مزمور 34، آیه های 17 و 18، وعده می دهد که: «پارسایان فریاد برمی آورند، و خداوند آنان را می شنود؛ او ایشان را از همه ی تنگی هایشان می رهاند. خداوند نزدیک شکسته دلان است و کوفته شدگانِ در روح را نجات می بخشد.»
خدا تو را بالا خواهد برد، برنامه های او برای تو برنامه های صلح است و نه شیطانی. او قول داد که به تو کمک خواهد کرد ... کمک او هرگز در مواقع درد و سختی کم نمی شود! او تو را نجات می دهد!
همچنین در اشعیا، باب 41، آیه ی 13، اعلام می کند: "زیرا من که یهوه، خدای تو هستم، دست راست تو را می گیرم، و به تو می گویم، «مترس، من تو را یاری خواهم داد.»"
دوست عزیز! از تو دعوت می کنم که با من دعا کنی: «خداوندا، من نمی فهمم که چرا این آزمایش را پشت سر می گذارم، اما ترجیح می دهم به تو اعتماد کنم و در قدرت تو آرام بگیرم. از تو ممنونم برای اینکه به من کمک می کنی. به نام تو، آمین.»
