نترس، بخواه!
نترس، بخواه!
کتاب مقدس، مزمور 40 آیه های 1 تا 3:
“با صبر و شکیبایی انتظار خداوند را کشیدم، و او بسوی من توجه فرمود و فریادم را شنید. او مرا از چاه هلاکت و از گل لجن بیرون کشید و در بالای صخره گذاشت و جای پایم را محکم ساخت. او به من آموخت تا سرودی تازه بخوانم، سرودی در ستایش خدایمان! بسیاری چون این را ببینند خواهند ترسید و بر خداوند توکل خواهند کرد.”
دوست عزیز، خداوند از تو دعوت می کنه که با وجود تمام نیازهایی که داری به او اعتماد کنی. تو می توانی در مورد نیاز های مادی، جسمی و قلبی و روحانی خودت با او حرف بزنی! آغوش خداوند همیشه به روی تو باز است، و دستان او همیشه برای پاک کردن اشک های تو آماده…
خداوند همان صخره ی مستحکمی است که به هنگام سختی می توان به او پناه برد. او پناهگاه تو خواهد شد و تو تکیه گاه محکم او را احساس خواهی کرد. در خداوند، تو محکم و استوار هستی.
خداوند قدرت حیات را در روح و دهان تو جاری کرده است. و او در حال باز کردن راه شفا و معجزه و احیا در زندگی تو هست!
در خداوند، تو محکم و استوار هستی!