بَرده و غلامِ ترس نباش!
دوست عزیزم،
تا حالا شده در زندگی احساس کنی از ترس داری فلج میشی؟
در واقعِ این ترسِ تو رو از زندگیِ آرامیِ که خداوند با عشق برات در نظر داره باز می داره. مثلن ممکنه از رفتن تو به شهر یا کشور دیگه ای برای ادامه تحصیل جلوگیری کنه و اجازه نده که نقطهی امن زندگیت رو ترک کنی و حتا مانع از ایجادِ دوستی ها میشه.
این ترس اجازه نمیده تو ارادهی خدا رو در زندگیت بفهمی و برای انجامِ طرح و نقشه ی او کوچکترین قدمی برداری.
ترس باعث میشه که تو دور تا دور خودت حصار بکشی و خودت رو از بقیه جدا کنی. وقتی به خودت میای، میفهمی که ترس تو رو به اسارتِ خودش کشیده و برات یه زندانِ نامرئی ساخته و تو تا زمانی که در این زندان بمونی هر عملی که انجام بدی ریشه در ترس داره، و چیزی که ریشه در ترس داشته باشه درست نیست!
خداوند در رساله به رومیان ۸: ۱۵، در مورد تفاوتِ روحِ ترس با روحِ فرزند خواندگی اینطور میگه:
” زیرا آن روحی که خدا به شما داده است، شما را بَرده نمیسازد و موجبِ ترس نمیشود، بلکه آن روح شما را فرزندانِ خدا میگرداند و ما به کمک این روح در پیشگاهِ خدا فریاد میکنیم: «ابا، ای پدر» “
خداوند میخواد تو رو از بَردهی ترس بودن به فرزند و وارث پادشاهی خودش تبدیل کنه، آیا تو هم این رو میخوای؟!
من کاملن درک میکنم که عبور از ترسها و ترکِ نقطههای امنِ زندگی کارِ آسونی نیست و گاهی به زمان نیاز داره. اما منم یک روزی بر ترسهام غلبه کردم و به کمکِ خداوند از بندگیِ ترس بیرون اومدم و هرگز حاضر نیستم به زندانِ ترسهام برگردم. پدر آسمانی من قادر مطلقه و در پادشاهیِ او ترس جایگاهی نداره!
حالا بذار یک حقیقتی رو بهت بگم:
روحِ خداوند از هر عمل تو برای نزدیک تر کردن تو به خودش استفاده میکنه. او نمی خواد که تو در ترس و ناامنی زندگی کنی، بلکه درست برعکس، خداوند می خواد که تو در امنیت، آرامش و آسایش زندگی کنی!
دوست عزیزم،
تبدیل شدن به شخصی که خواست و اراده ی خداست، فرآیندیه که از طریقِ مسیح به انجام میرسه. او راهنما و پیش بَرندهی راهِ تو در هر مرحله از زندگیت هست.
عیسای خداوند فرزندانِ خدای پدر رو که زمانی بردهی ترس بودن، نجات داد. تنها به لطف و فداکاری اونه که تو وارثِ تختِ پرفیضِ خداوند و پادشاهی آسمان شدی!
حالا چند لحظه چشمات رو ببند و این جمله رو با خودت تصور کن و بگو:
“من دیگه بَنده و غلام ترس نیستم، من فرزندِ خداوند جهانآفرین هستم! “
آمین!