با تمام قلب و جانت به خداوند اعتماد کن!

این پیامی است که از عمق کلام خدا به ما می‌رسد. در کتاب‌مقدس، امثال ۳: ۵-۶ ما را به این دعوت می‌کند که با دل‌وجان بر خداوند توکّل کن

و بر عقل خود تکیه منما.

در هر کاری که انجام می‌دهی خداوند را به‌خاطر داشته‌ باش،

و او راه تو را هموار خواهد کرد.

 این کلمات، نه‌تنها دستورالعملی برای زندگی است، بلکه دعوتی است به اعتماد و ایمان بی‌قید و شرط به خداوند.

اعتماد کن! تو می‌توانی به خداوند اعتماد کنی. او تو را دوست دارد و نجواهای قلب تو را می‌شنود. کتاب‌مقدس یادآور می‌شود که حتی صدای اشک‌های تو برای او شناخته شده است (مزامیر ۶: ۸). او دوست و پناهگاه توست، و تو می‌توانی همین حالا قلب خود را به‌سوی او باز کنی.

در ایمان به خداوند، که جاودانه و فراتر از هر چیزی  است، استوار بمان. او خدای بلندمرتبه است! «مبارک باد کسی که بر خداوند توکل دارد و خداوند اعتماد او باشد.» (ارمیا ۱۷: ۷)

با دل‌ و جان، یعنی اگر با تمام قلب به جستجوی خداوند بپردازیم، او را خواهیم یافت و او به ما نزدیک خواهد شد. قلبت را به‌سوی او بگردان. با تمام وجود خود در جستجوی او باش! و بر عقل خود تکیه منما! خداوند راه‌هایی دارد که فراتر از تفکر، توانایی‌ها و امکانات ماست. بهتر است به قدرت او تکیه کنیم تا به خودمان! خداوند را به‌خاطر داشته‌ باش، به معنای قرار دادن خداوند در مرکز تصمیمات و اعمال است. او را محدود نکن – او را در تمام جنبه‌های زندگی‌ات درگیر کن!

و او راه تو را هموار خواهد کرد. تنها خداوند است که می‌تواند موانع را بردارد و راه‌های ناممکن را ممکن سازد. من با ایمان و اعتقاد کامل اعلام می‌کنم که او این کار را برای تو انجام خواهد داد، زیرا با تمام وجود به او اعتماد داری!

این اعتماد و توکل به خداوند نه‌تنها در لحظات آسان و خوش زندگی، بلکه در زمان‌های دشوار و تاریک نیز باید به‌یاد آورده شود. هنگامی که مسیر زندگی پر از موانع و چالش‌ها می‌شود، یادآوری این که خداوند همواره همراه و راهنمای ماست، می‌تواند سرچشمه‌ای از قوت و امید باشد.

«پروردگارا، من به تو اعتماد دارم. اعتمادم به تو، فراتر از فهم و درک من است. با تمام وجودم به تو توکل دارم و می‌دانم که تو همواره مرا هدایت خواهی کرد. در هر کجا که باشم و در هر شرایطی که قرار داشته باشم، از تو می‌خواهم که هدایت و مرا در مسیر درست رهبری کنی.

به نام عیسی مسیح،

آمین.»