آغوش پدر همیشه برای تو باز است!

مَثَل پسر گمشده، یکی از شناخته شده ترین و تاثیرگذارترین مثال هاست. به ما می گوید که وقتی پسر، پس از آنکه تمام ارث خود را هدر داد، به خانه پدرش بازگشت، پدرش او را از دور دید و «ترحم کرد و دوید و او را در آغوش گرفت و بوسید.» (این داستان را می توانی در کتاب مقدس، لوقا، باب 15، آیه 20، بخوانی.)

می بینی دوست من؟ پدر اصلا پسرش را سرزنش نکرد! او می توانست با منتظر ماندن در آستانه در شروع کند و به او بگوید: «چرا برگشتی؟ حتما از من پول بیشتری می خواهی؟ با آنچه به تو دادم چه کردی؟»

 اما نه، پدر به هیچ وجه او را سرزنش نمی‌کند، هیچ سوالی از او نمی‌پرسد… در عوض، لباس خود را جمع می کند تا بتواند بدود و به سمت پسرش برود و هنجارهای اجتماعی زمان خود را در این فرآیند به چالش بکشد.

او به جای انباشتن شرم و سرزنش بر شانه های پسرش، عشق به فرزندش را به وفور جاری می کند!

دوست خوبم! پدر آسمانی تو همیشه با آغوش باز از تو استقبال خواهد کرد. تو می توانی بدون ترس نزد او بیایی… او منتظر تو نیست که «در آستانه در» تو را سرزنش، انتقاد یا بازجویی کند. نه، او به سمت تو می دود! آیا او را می بینی که به تو نزدیک می شود؟ لبخندی بر لبانش و اشک در چشمانش و غرق در احساساتِ تا دوباره تو را پیدا کند.

دوست عزیز! تو خیلی دوست داشتنی هستی!

 بیا این جملات را با هم اعلام کنیم: عیسی، تو را ستایش می کنیم که همیشه، می توانیم بدون ترس مستقیماً به آغوش تو بدویم، زیرا هر بار که به تو نیاز داریم با عشق روبرو می شویم.

دوست عزیزم این سرود ستایشی را با هم گوش کنیم:

مشاهده مطالب بیشتر